دنیای هستی!
این دفعه که دارم می نویسم ، قلمم مال خودم نیست ... ابن دفعه قلمم مال کساییه که هشت سال باهاشون زندگی کردم ... مال کسایی که خوش حالیشون خوشحالم می کردو با ناراحتیشون دلم می خواست بمیرم ... دارم از کسایی جدا میشم که همه ی زندگیم بودن ... کسایی که بیشترین ساعات زندگیم رو با اونا گذروندم ،حتی بیشتر از خانوادم ! ومن همشون رو بیشتر از جونم دوست دارم ... من همان قاب تهی خسته ی بی تصویرم که برای تو و تصویر دلت می میرم تو اگر خسته ای از دست دلم حرفی نیست امر کن تا که بمیرم ، به خدا می میرم ... یه روزی اینو اون برام نوشته بود و حالا من باید براش بنویسم ... می خواستم برات هدیه ای بفرستم ... گل گفت مرا بفرست که مظهر زیبایی ام . برگ گفت مرا بفرست که مظهر ایستادگی ام . بید گفت مرا بفرست که مظهر ادبم و سر به زیر . به فکر فرو رفتم ناگهان قلبم را دیدم، که بهترین چیز در زندگیم بود ، پس آنرا برایت هدیه کردم ... اما امسال آنرا هم برای هدیه کردن ندارم... همه چیزم را برایت دادم و حالا من ماندم و یک دنیا تنهایی ... و تو رفتی تا همه چیز یکی دیگرشوی ... تولدت مبارک عشق قدیمی ! کاش بودی ... همراهی دیوونگی با عشق !!! یه روز عشق و دیوونگی و محبت و فضولی دا شتن قایم موشک بازی می کردن ... تا نوبت به دیوونگی رسید ، دیوونگی همه رو پیدا کرد ، اما هر چی گشت اثری از عشق نبود ... فضولی متوجه شد که عشق پشت یک بوته گل سرخ قایم شده و دیوونگی رو خبر کرد ... دیوونگی یک خار بزرگ برداشت و در بوته گل سرخ فرو کرد و صدای فریاد عشق بلند شد ... وقتی همه به سراغش رفتند ، دیدند که چشمان عشق کور شده ... دیوونگی که خودش را مقصر می دونست تصمیم گرفت همیشه عشق را همراهی کند ... از اون روز به بعد ... وقتی که عشق به سراغ کسی می ره چون کوره ، بدی های معشوقش را نمی بینه و دیوونگی هم همیشه در کنارشه ... ! عیدتون مبارک! دوست داشتم ... می دونی چرا ؟! چون حس می کردم با تو عشق تو وجودم زنده شد ، چون با وجود تو احساس می کردم دوباره متولد شدم ! یه احساسی که تو شاید هیچ وقت نفهمی یعنی چی . .. هر چی عشق واحساس داشتم به پات می ریختم ، تو هم تظاهر می کردی که یه وقت کم نیاری . به خاطر همین هر روز دلم بیشتر از دیروز برات تنگ می شد! اونقدر لایق دونستمت که دو دستی قلبم رو تقدیمت کردم !! تو هم به اصطلاح نا مردی نکردی و دو دستی اونو چسبیدی و گفتی خوب ازش نگهداری می کنم ، مطمئن باش جای خوبی سپردیش ! همیشه می گفتی من با بقیه ی ادم بدا فرق دارم ، من مثل اونا نیستم . می دونی اعتماد کردن یعنی چی ؟! اعتماد خیلی سخته خیلی ... اما من به حرفات ، به نگاهات و به چشمات اعتماد کردم ... درست زمانی که بهت عادت کردم بی احساسی رو تو وجودت دیدم ، دیدم که کمکم داری روی همه چی پا می ذاری ! دیگه باورت ندارم ، نمی خواستم اینو بگم ... اما تو رفیق نیمه راهی ، تو هیچ وقت نخواستی منو بفهمی... هر وقت بهت احتیاج داشتم ، هر وقت احساس تنهایی کردم و به دلگرمیت نیاز داشتم ، تو پشتم رو خالی کردی و من رو تنها گذاشتی ... اینه رسم رفاقتت ؟!؟ کاش می فهمیدی با قلبی که امانت گرفتی بد تا کردی !! حالا دیگه مطمئنم تو با همه ی ادم بدای دیگه فرق داری ... اره همه ی ادم بدا قلب دیگران رو یه بار می شکونن، اما تو ... می دونی چیه ؟! نه نمی دونی ! یعنی هیچ وقت نخواستی بدونی !!! هیچ وقت حاضر نشدی حتی یک بار به خاطر کسی که به خاطر تو غرورش رو له کرد از غرور لعنتیت دست بکشی ... دیگه می خوام یاد بگیرم دوست نداشته باشم ، شاید اینطوری یه ذره احساس منو درک کنی ! نمی دونم ... شایدم مثل بقیه چیزا ا اینم خیلی ساده بگذری !!!! اما اینو بدون : نمی تونم ببخشمت ...
روی قبرم بنویسید کبوتر شدو رفت زیر باران غزلی خواند دلش تر شد و رفت چه تفاوت که چه خوردست،سم یا غم دل آنقدر غرق جنون بود که پرپر شدو رفت روز میعاد،همان روز که عاشق شده بود مرگ با لحظه ی میعاد برابر شد و رفت او کسی بود که از غرق شدن می ترسید عاقبت روی تن ابر شناور شد و رفت هر غروب تز دل خرشید گذر خواهی کرد دختری ساده که یک روز کبوتر شدو رفت
