دنیای هستی!
گاهی اوقات که همه ی وجودت خالی شده و از ته دل یکی رو میخوای که باهاش حرف بزنی... حرفایی که شاید به نظرت اصلا مهم هم نباشن ولی تو دلت موندن ... یا بعضی وقتا که دلت میخواد تمام فکرایی که تو کلته رو ول کنی و فقط یه مدت خوش باشی.... یا گاهی اوقات که سخت گیر کردی و به شدت به راهنمایی یکی دیگه نیاز داری... یکی که باشه... یکی که حواسش وقتی باتوئه فقط پیش تو باشه.... یکی که حرفاتو خوب خوب بفهمه... یکی که وقتی باهاشی نخوای زمان جلو بره... یکی که ...! اونموقع است که میفهمی چقدر دوست خوب نعمت بزرگیه! وهمون موقع است که دلت میخواد به خاطر وجودش از عمق وجودت ازش تشکر کنی! ممنونم! در جاده ای که انتهایش معلوم نیست،پیاده یا سوار بودن فرقی نمیکنه، اما اگر همراهی داشته باشی که تنهات نذاره... بی انتها بودن جاده برات آرزو میشه! چه دلمان بخواهد، چه دلمان نخواهد، خدا یک وقت هایی دلش نمیخواهد، ما چیزی را که دلمان میخواهد داشته باشیم...! پ.ن:سعیمو میکنم که زود به زود مطلب بذارم! در این نوروز باستانی خیال آمدنت را به آغوش خسته می کشم ...! روی قبرم ننویسید خل و چل بوده است بنویسید که یک عارف کامل بوده است! همه شب تا به سحر گرچه ریا خواهد شد گرم ادعیه،اذکار و نوافل بوده است! چه دروغی؟ بله؟ کنتور که نمی اندازد فلذا ذکر کنید که خوشگل بوده است! ننویسید شپش ساکن جیبش بوده بنویسید پر از پول و تراول بوده است! ننویسید که تا رشت نرفته، بلکه دایما آنتالیا ، توی سواحل بوده است! ننویسید که نرفته است به عمرش کافه شام شاهانه ی او نون و فلافل بوده است! صفت شاعر اگر دلخوشی و بیکاری است بنویسید که او عاطل و باطل بوده است! قلمش را به دوتا سکه نداده ، اما با سه تا سکه به این مساله مایل بوده است! طنز او دست کم از "ایرج زاکانی" نیست غزلش تازه تر از "سعدی بیدل" بوده است! گاه گاهی سخن از رنج خلایق گفته و در اینجا سخنش زهر هلاهل بوده است! عشق اگر نوعی از "اچ ای وی" گاوی باشد بنویسید که جنون داشته ،ناقل بوده است! در جهانی که بود حجم ریا پاصد گیگ دل این نفله به پهنای دو پیکسل بوده است! ...چند تن شعر از او مانده،رفیقان بخرید قفسش برده به باغی و دلش شاد کنید!!! مصطفی جوادی 
روی قبرم بنویسید کبوتر شدو رفت زیر باران غزلی خواند دلش تر شد و رفت چه تفاوت که چه خوردست،سم یا غم دل آنقدر غرق جنون بود که پرپر شدو رفت روز میعاد،همان روز که عاشق شده بود مرگ با لحظه ی میعاد برابر شد و رفت او کسی بود که از غرق شدن می ترسید عاقبت روی تن ابر شناور شد و رفت هر غروب تز دل خرشید گذر خواهی کرد دختری ساده که یک روز کبوتر شدو رفت
